Drake

- Will! Will! Musisz mi pomóc: powiedz pani od biologii, że poszedłem do pielęgniarki, bo, bo…

- Bo rozbolał cię brzuch – dokończył. – Zresztą, coś wymyślę.

Usłyszeliśmy dzwonek.

-Pospiesz się – krzyknął Will a ja pobiegłem w stronę wyjścia. Całe szczęście, że dom Vanessy jest tylko dwie ulice od szkoły. Biegłem aż mi brakło tchu ale już widziałem ten szaro-niebieski budynek.

Zapukałem do drzwi. Otworzyła mi uśmiechnięta i wesoła kobieta – mama Vanessy.

- Dzień dobry, czy jest Vanessa, bo nie było jej w szkole , więc pomyślałem, że przyniosę jej lekcje. – zapytałem.

- Nie ma poszła do lekarza – odpowiedziała szybko. – Ale możesz zostawić zeszyty w jej pokoju, na pewno będzie ci wdzięczna.

Wszedłem do pokoju Nessy i wyjąłem zeszyty. Zobaczyłem, że na biurku leży jakaś mapa ze zaznaczonym jakimś obszarem.

- Przecież to Long Island! – powiedziałem. Jak odłożyłem zeszyty, pożegnałem się i wyszedłem. Zazwyczaj dojście do domu zajmuje mi 10-15 minut ale teraz zajęło mi pół godziny!

W domu zadzwoniłem po Willa. Przyszedł po niecałych 10 minutach.

- Nessa jest na Long Island – powiedziałem jako pierwszy. – Musimy tam jechać

- Ale jaką masz pewność, że ona tam jest? – zapytał.

- Widziałem na mapie, ona musi tam być, pewnie z tym swoim chłopakiem.

- Dobrze pojedziemy tam, tylko kiedy? – spytał.

- Jutro rano – odpowiedziałem.

Położyliśmy się stosunkowo wcześnie spać, by rano mieć siły na podróż.

Wstaliśmy z rannym świtem. Zjedliśmy śniadanie(naleśniki) i przyszykowaliśmy prowiant. Już chcieliśmy wychodzić ale zawołała mnie mama.

- Gdzie jedziesz? – zapytała, co było zaskoczeniem, gdyż nigdy wcześniej mnie o takie sprawy nie pytała.

- Na… eee… biwak z Will’em, na Long Island – odpowiedziałem.

- Nie wziąłeś namiotu – stwierdziła.

- Właśnie po niego idziemy.

- To bawcie się dobrze!!! – krzyknęła za nami.

Kolejne 1.5 godziny spędziliśmy w autobusie, a jeszcze następną godzinę idąc do określonego przeze mnie celu. Wreszcie naszym oczom ukazała się dolina zaznaczona na mapie.

- Jesteśmy – powiedziałem.

- Ale tu nic nie ma! – powiedział Will.

- Może jesteśmy przed nimi albo są niżej –zaproponowałem. – Tak czy inaczej rozbijmy namiot i poszukajmy jakiegoś chrustu na ognisko.

I zaczęliśmy rozbijać „obóz” przy wielkiej sośnie rosnącej na wzgórzu.

                                                                    ***

 Jak Wam się podoba? Muszę Wam wyjaśnić dlaczego rozdziały są takie a nie inne, bo nie mam czasu (wszystkie rozdziały pisze o 5.30 bo mam dużo zajęć dodatkowych) Trochę spóźnione ale jednak. Czytajcie, komentujcie, obserwujcie!!! I WESOŁYCH ŚWIĄT I SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU!!!